Strachliwa sunia - jak pomóc?

lucilu

Witam serdecznie.
Od tygodnia jest u nas malutka sunia, która ma dokładnie 13 tygodni. Jest cudowna i poza typowymi problemami jak na przykład posikiwanie z radości jest jeden, którym się troszkę niepokoję. Od dnia przyjazdu sunia prawie wszystkiego się boi. Wiem, że początki nie są łatwe - nowe kąty, zapachy, ludzie, ale obawiam się, że to nie jest do końca normalne. Przez te kilka dni poczyniła niewielkie postępy, czasem wejdzie za mną do łazienki, troszkę do kuchni, ale jak tylko ktoś przyjdzie sunia się blokuje i siedzi w jednym miejscu. Pierwszego dnia prawie w ogóle się nie ruszała z miejsca. Kiedy wychodze z nią do ogrodu wszystko jest ok, dopóki nie usłyszy głosów z za płotu, samochodu lub co gorsza wejdzie ktoś przez furtkę, natychmiast biegnie pod drzwi z podkulonym ogonem:( Staram się ograniczać wizyty rodziny, ale z drugiej strony chcę żeby się socjalizowała, poznawła ludzi, zapachy.
Kiedy jesteśmy same ma dużo więcej śmiałości, natomiast męża jakby trochę się czasem bała.

Powiedzcie czy panikuję? czy potrzeba więcej czasu, żeby szczeniak oswoił się z nowym domem? czy może moje obawy są uzasadnione?
Dodam, że sunia pochodzi raczej z dobrej hodowli od ludzi, którzy od lat działają w ZK i mają doświadczenie.
Może są jakieś metody, które pomogą suni poczuć się bardziej swobodnie.

Dziękuję z góry za pomoc.

Gocha2606

Masz jeszcze maluszka, być może nie do końca była dobrze zsocjalizowana w hodowli, a może po prostu trafił Wam się lękliwy egzemplarz.
Zasady są proste - absolutnie nie wzmacniaj jej lęków, to znaczy kiedy okazuje niepokój, nie pocieszaj jej i nie głaskaj. Zachowuj się spokojnie, jakby nic się nie działo. Jeżeli szuka u Ciebie wsparcia i chowa się za Ciebie - pozwól jej na to, ale nie gadaj do niej i nie zwracaj na nią uwagi.
Pomału oswajaj ją ze wszystkim.

Jeśli się boi - ludzi, nie próbujcie jej głaskać na siłę, co ważne nie pochylajcie się nad nią z uśmiechem bo pies to odbiera jako zagrożenie .
lepiej sobie kucnąć bokiem do niej, nie patrzeć na nią na wprost, ale cichutko ją zawołać i pozwolić jej podejść na tyle, na ile wystarczy jej odwagi.
Można wyciągnąć w jej kierunku rękę ze smakołykiem - jeśli weźmie to dobrze, jeśli nie - znaczy, że stres jest za duży, nie naciskaj i zabierz rękę.
Może bardziej bać się męża, bo kobiety są delikatniejsze, mają milsze głosy i psy intuicyjnie bardziej je lubią.

Jeżeli w domu pies boi się gości - nie zmuszajcie jej do kontaktu. Niech ludzie nie zwracają na nią uwagi, nie wołają, nie idą w jej kierunku, nie próbujcie ją na siłę wyciągać z jej kącika. Kiedy goście się rozsiądą i zamieszanie minie, można spróbować zawołać suczkę do siebie, nagrodzić smakołykiem za przyjście i jeśli się odważy - pozwolić podejść do gościa albo obejrzeć go z daleka. I tak samo - gość nie patrzy na suczkę, nie nachyla się, nie szuka kontaktu - pozwólcie małej oswajać się w swoim tempie.

Pomału, krok po kroczku pokazujcie jej, że świat i ludzie są fajni, a wszystko będzie dobrze.
Wink

lucilu

Bardzo Ci dziękuję za odpowiedź.
Do tej pory zawsze jak się bała czegoś na dworzu, mówiłam do niej żeby zmniejszyć jej niepokój, ale może niepotrzebnie.
W domu każdego dnia nabiera śmiałości, ale goście raczej ją przerażają, a wiadomo każdy chce ją pogłaskać bo kradnie wszystkim serca swoją urodą

Zastosuję się do twoich rad i dam znać za jakis czas co się zmienia.
Dziś miałysmy pierwszą wizytę u weterynarza, bała się okropnie, ale po jakimś czasie stała się spokojniejsza (co mnie bardzo ucieszyło), a po powrocie do domu ucieszyła się czując znajome zapachy.