Boi się nowych pomieszczeń

carmie

Witam, przeszukałam forum i nic podobnego nie znalazłam, więc piszę:
Moja suka ( 6,5 miesięcza ) jeszcze 2 miesiące temu bała się dosłownie wszystkiego, dużycz przedmiotów, obcych ludzi, dziwnych dżwięków...
Teraz jako tako wyeliminowaliśmy u niej ten strach, natomiast pozostał jeden: Carmie boi się przebywać w cudzych domach, ogólnie w obcych pomieszczeniach z obcymi ludżmi... Na dworze zachowuje się normalnie, bawi się skacze, niezależnie czy zna owe miejsce, czy nie, natomiast w środku położy się gdzieś w kącie lub pod krzesłem lub stołem i z owej "bazy" żadnym sposobem nie da się jej wybawić (zabawką, smakołykiem). Zastanawiam się, czy to obecność nieznanych jej ludzi ją peszy i jakby się zachowywała gdybym w pokoju była np. tylko ja i moi rodzice...
Ogólnie martwi mnie to, bo nie zachowuje się jak normalny, przyjacielski i ufający wszystkim i wszystkiemu golden.
Myslę, że zawarzyło nad tym również to, że wzięliśmy ją od hodowcy dość póżno, bo w wieku ok. 4 miesięcy, gdzie 50% swojego dnia spędzała na podwórku z innymi psami, więc okres socjalizacji z człowiekiem, że tak powiem "przepadł".
Chodzimy na szkolenie i tam jest bardzo posłuszna, szybko się uczy...
Co prawda do naszego trenera (dużego, mężczyzny przy kości

) przekonała się dopiero po 3 widzeniach..
Zabieramy ją teraz często na imprezy rodzinne, do pracy ale wszędzie jest to samo...Sunia siedzi wtulona w kąt i nie rusza się praktycznie z miejsca przez cały czas...
U nas w domu jest normalna, bawi się lata, rozrabia....
Nie wiem kiedy w końcu przestanie się tak wszystkiego bać, bo prawdę powiedziawszy obawiam się, że na żadną wystaę (zamkniętą) nie mamy szans...

Pozdrawiam

wishina

Cierpliwosci potrzeba i czasu na pewno, spraw, żeby wizyta w obcym domu była krótka i niesteresująca. Niech kojarzy się ze smakołykami, zabawkami, przytualniem... Ale nie dawaj poznać po sobie, że coś jest nie tak, nie okazuj stresu, bo sunia to wyczuje.
Zapewnij psince zawsze jakiś spokojny kat, gdzie będzie miała swój (najlepiej przyniesiony z domu) kocyk, zabawkę - miejsce gdzie się będzie ukryćm gdy na prawdę poczuje strach.
Powodzenia w przekonywaniu

indiana

Ariena

My też mieliśmy podobny problem, ale rzadko przebywała w nowych pomieszczeniach-jedynie u babci i u cioci. Dobrą podporą dla niej była suczka labradorka mojej cioci Arla i to ona jej nieświadomie pokazywała że nie należy się bać, przebywaly zawsze razem w pomieszczeniu i stres Szanty był mniejszy, można powiedzieć że naśladowała Arlę

Też ją wzięliśmy jak miała 3,5 miesiąca i bała się wszystkiego. Teraz się dziwię, gdy szczeka i biegnie do pługu śnieżnego Shocked

, jestem w szoku że taka odważna, skoro kiedyś była taka strachliwa

carmie

dziękuję wszystkim za tak liczne porady;D
oczywiście zastosuję się do nich w 100%
za miesiąc zdam relacje